BENİM MİNİK OĞLUM:)

Canım oğlum ,Kivim yazmayalı baya bir büyüdü tam 17 aylık oldu. 

 Yaşına göre asla mızmız olmayan ,çok mantıklı hareket eden her şeyin en güzeli olan bir oğlum var:) Gereksiz yere ağlayıp beni üzmüşlüğü hemen hemen hiç yok. Doğal olarak biraz hareketli ,oyun oynamak istiyor ,koşmak( virajlarda falanda hız kesmeden koşmaktan bahsediyorum:) , zıplamak(masaya çıkınca zıplamıyor:)), araba sürmek(üzerinde direksiyonu olan her türlü arabaya bizzat binip sürmek), su olan her şeyle oynamak,çocuklarla parkta oynamak,top oynamak ,çekmece karıştırmak,babasının gitarlarını ve baterisini çalmak ve şu sıralar annesinin raketleriyle annesi gibi oynamaya çalışarak alt komşumuzu bezdirmek en sevdiğimiz aktivitelerden:):) Şimdilik gördüğümüz kadarıyla el göz koordinasyonu ,refleksleri ,dengesi ,çabukluğu ,ince motor becerileri,ritim duygusu yaşına göre gayet iyi. Doktorumuzun dediği gibi kitaplık bebek:)

Her şeyin ve herkesin sıfatlarıyla birlikte farkında. Hepimizin görev ve sorumluluklarını gayet iyi biliyor. Yaramazlıkta kimden yüz bulacağınıda :) Sosyallikte sınır tanımayan oğlumun komşu ilişkileride pek yerinde. Eve giriş ve çıkışlarda mutlaka yan komşumuz meltem teyzesine bi merhaba der lokumunu alır birlikte dışarı çıkıyorsak içeri girmez ! yok eğer bizim eve giriyorsak topuklama meltem teyzesine dalar kapıyı da el sallayıp yüzüme kapar canı sağ olsun:):):):) Tabi meltem teyzesinin 3 tane güzeller güzeli kızı  ve 1 tanede kız kardeşinin tüm ilgi ve sevgisinin beyefendi de olması neden olduğunu biraz olsun açıklar diye düşünüyorum. 

Kıvanç'ın en sevdiğim ve özleyeceğim yaşı sanırım bu zamanlar olacak. Öyle ki evden ayrılırken çok zorlanıyorum. Boynuma sarılıp gitme diyor. Benim kararlı olduğumu görünce mecbur bir kabullenişle kapıyı kapatana kadar gözümün içine bakıyor,içim eriyerekte olsa kapatıp çıkmam gerekiyor.Akşam eve gelirken ise oğlumu görme heyecanı ile resmen koşarak geliyorum. Çünkü kapıyı açtığımda o gözlerindeki annesini görmenin verdiği mutluluk ışığını ömrüm boyunca asla unutmak istemem. Öyle güzel ki melek gibi. Allah'ın verdiği en güzel mucizem oğlum benim.

Oğlumla artık etkili iletişimde kurabiliyoruz.Öyle güzel bir duygu ki beni anlıyor üzdüğünde öpüyor ,sevindiğimde benden çok coşuyor, ilgisiz kalınca hırçınlaşıyor. Gergin olduğumuzda tepki gösteriyor.Birey olmaya başladığının tüm sinyallerini veriyor. Kendine güvende hissedip mutlu olduğu zaman yürüyüşü bile değişiyor  :)

 Yaptığı yanlışların birazda olsa farkında,bizim yaptıklarımızın da:) Öyle ki ona ters bir şey söylediğimde beni şikayet ediyor anneannesine ya da babasına:) Anne paattt diyorr:) Kendi yaptığında da itiraf ediyor annesinin oğlusu :) Ee Oldu! diyor:) Canı acıdığında : Bitti Bitti! diyor benim geçti bitti tamam oğlum dememden öğrenmiş:) Kremleri getiriyor yara görünce sürmek için:) Keşke hep böyle masum kalabilsek diyorum onu izlerken. 

Hala tek sıkıntımız uykumuz . Hiç kolay olmadı zaten. Ben kabullendim :( Kabullenmek zorunda kaldım:) Yanına yatıyorum ve 10 dk emiyor sonra 50 dk da yatakta köşe kapma oynuyoruz düşmesin diye lakin tüm yatağı en az 5 kez tavaf ettikten sonra yorgunluktan bayılıyor..1 dk hareketsiz durabildiyse zaten uyumuş oluyor ve ben kaçıyorum:)) Şanlıysam yatağına bırakıyorum değilsem çığlık koparıyor..! Orda ! diyor o minik parmağıyla yatak odasını işaret ederek yarı uykulu:) Orda yatacakmış ,yatağında değil:) Üstüne gitmiyorum artık yatağında yatsın diye :) Babamız duymasın ama  benimde çok hoşuma gidiyor koklayarak uyumak:)

Sonra Memeeeeee! diye bir çığlıkla sabah kalkıyoruz , istediğini aldıktan sonra şanlıysam anneannesini arıyor evde , değilsem kalkana kadar tüm yatak odasını indiriyor ya da beni kaldırıyor:) Bazen öpücükle bazen tekme tokat artık yatağın ne tarafından kalktığına göre değişiyor:):):))Şaka bi yana ağrısı sızısı yoksa mutlu kalkıyor benim minik oğlum.Yavrumun gözlerindeki mutluluk ışığıyla kalktığımda benimde dünyam aydınlanıyor. İyi ki diyorum,Çok şükür.....

Sonra ayağı oluyor 21 numara boyu çıkıyor 85 cm Kıvanç büyüyor.. Büyümesin istiyorum ne çocuk olmanın unutturulduğu berbat eğitim sistemine ayak bassın, ne de her gün binlerce günahsız insanın katledildiği ,sömürüldüğümüz hayata atılsın istemiyorum. Ben hep o gözlerinin içi mutlulukla gülen,kucağıma sığan  minik oğlum olarak kalsın istiyorum. Kimse kötülük yapamasın,hiç bir şeye mecbur olmasın sadece yaşasın en güzelinden. Ben sana bunu öğreteceğim oğlum..Asla unutmak istemiyorum annemmm demeni  ,yüzümü okşayıp öpmeni, ay lav yu demeni..

Duyguları ifade etmek zordur ama yazmak bunu anlatıp kalıcı kılmanın en güzeli yoludur. Blog yazmamın en gerçek nedeni de işte

Benim Minik Oğlumdur....

-Kıvançççççç nerdesin oğlummmm???

-Burdaaaaaaa:)

Sevgilerrrrrrr